نقد و بررسی کتاب هنگامی که نیچه گریست
وقتی نیچه گریست آمیزه ای است از واقعیت و خیال، جلوه ای از عشق، تقدیر و اراده در وین خردگرای سده ی نوزدهم، و در آستانه ی زایش دانش روانکاوی. فردریش نیچه، بزرگ ترین فیلسوف اروپا، یوزف برویر، از پایه گذاران روانکاوی، دانشجوی پزشکی جوانی به نام زیگموند فروید، همه اجزایی هستند که در ساختار رمان در هم تنیده می شوند تا حماسه ی فراموش نشدنی رابطه ی خیالی میان بیماری خارق العاده و درمان گری استثنایی را بیافرینند. در ابتدای رمان، نیچه در نامه هایی که به لو سالومه می نویسد، مشخص می سازد که در پی ایده ای برای خودکشی است و لو سالومه، این زن دست نیافتنی از برویر می خواهد با استفاده از روش آزمایش درمان با سخن گفتن به یاری نیچه ی ناامید و در خطر خودکشی بشتابد. اما او چگونه می تواند این مرد مغرور تاریخ را وادار سازد که به پزشک یوزف برویر مراجعه کند ؟ در این رمان جذاب، دو مرد برجسته و اسرارآمیز تاریخ، تا ژرفای وسواس های خویش پیش می روند و در این راه، به نیروی رهایی بخش دوستی دست می یابند.
درباره نویسنده کتاب اروین دی یالوم
اروین دیوید یالوم (به انگلیسی: Irvin David Yalom) (متولد ۱۹۳۱، واشنگتن دی سی، ایالات متحده ی آمریکا) , روانپزشک هستی گرا (اگزیستانسیالیست) و نویسنده ی آمریکایی است.او در سال ۱۹۵۶ در بوستون در رشته ی پزشکی و در سال ۱۹۶۰ در نیویورک در رشته ی روانپزشکی فارغ التحصیل شد و بعد از خدمت سربازی، در سال ۱۹۶۳ استاد دانشگاه استنفورد شد. در همین دانشگاه بود که الگوی روانشناسی هستی گرا یا اگزیستانسیال را پایه گذاری کرد. یالوم هم آثار دانشگاهی متعددی تألیف کرده است و هم چند رمان موفق دارد. او جایزه ی انجمن روانپزشکی آمریکا را در سال ۲۰۰۲ دریافت کرد، اما بیشتر به عنوان نویسنده ی رمان های روانشناختی، به ویژه رمان مشهور وقتی نیچه گریست شهرت دارد.
ویژگی های کتاب هنگامی که نیچه گریست
- برنده ی جایزه ی کتاب کالیفرنیا سال 1992
- فیلمی با همین عنوان به کارگردانی پینچاس پری در سال 2007 ساخته شده است
- این کتاب با عنوان « وقتی نیچه گریست » نیز توسط نشر قطره منتشر شده است.

گفت و شنودهایی درباره کتاب هنگامی که نیچه گریست
بهترین دراماتیزه کردن فکر و ذهن یک متفکر بزرگ، پس از کتاب سناریوی فروید اثر سارتر.
Chicago Tribune
جادویی.
Washington Post Book World
رمانی هوشمندانه با تحقیقاتی جامع و دقیق و تصوری غنی.
Boston Globe
خلاصه هایی از کتاب هنگامی که نیچه گریست
بی حساب بچه دار شدن اشتباه است؛ بچه دار شدن برای کاستن از تنهایی خویش غلط است. هدف دار کردن زندگی با تولید چون خودی، اشتباه است و نباید با تولید مثل، درصدد رسیدن به جاودانگی باشیم.
اگر از فاصله ی دور به تماشای خودت بنشینی، خواهی دید که یک چشم انداز وسیع همواره از شدت مصیبت می کاهد. اگر به اندازه ی کافی صعود کنیم، به ارتفاعی می رسیم که در آن مصیبت، دیگر مصیبت بار جلوه نمی-کند.
ما بیشتر دلباخته ی اشتیاقیم تا دلباخته ی آن چه اشتیاقمان را برانگیخته است.
دیدگاهها
پاککردن فیلترهاهیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.