گستره

تحریرهایی موجز از کتاب گستره

A well-supported and smoothly written case on behalf of breadth and late starts. . . . as David Epstein shows us, cultivating range prepares us for the wickedly unanticipated.

اثری معتبر و با نگارشی روان از جانب شروع های دیرهنگام و وسیع…چنانکه دیوید اپشتین به ما نشان می دهد که ترویج گستره ما را برای امور پیش بینی نشده حاضر خواهد کرد.

Wall Street Journal

The storytelling is so dramatic, the wielding of data so deft and the lessons so strikingly framed that it’s never less than a pleasure to read. . . . a wealth of thought-provoking material.

قصه گویی بسیار نمایشی، بهره وری از داده ها بسیار ماهرانه و درس ها به طرز چشمگیری قالب بندی شده اند که خواندن این اثر را بسیار لذت بخش می کند… گنجینه ای از مسائل تفکربرانگیز.

New York Times Book Review

An assiduously researched and accessible argument for being a jack of all trades

اثری قویا تحقیق شده و با بحث های قابل درک برای ماهر بودن در همه ی زمینه ها.

Oprah Magazine

A fresh, brisk look at creativity, learning, and the meaning of achievement.

نگاهی تازه و چالاک به خلاقیت، یادگیری و معنای موفقیت.

Kirkus Reviews

خلاصه های کوتاه از کتاب گستره

معلم هنر مدرسه شخص بسیار مشهوری بود و یکی از پیشگامان عرصه ی آموزش محسوب می شد و برای تبدیل کردن درس طراحی به یکی از بخش های اصلی موتور اقتصادی ملی تلاش زیادی می کرد. تلاش های او به قدری موفقیت آمیز بود که حکومت فدرال را واداشت درس سیاه قلم را در تمامی مدارس دولتی اجباری کند. آن معلم، به جای اینکه در کلاس بایستد، چیدمان دانش آموزان را به گونه ای ترتیب داده بود که بتواند مانند سوزن خیاطی از میان شان عبور و شخصا به کار تک تک آنان توجه کند. اکثر دانش آموزان او را می ستودند، اما او روی پسربچه هیچ تأثیر عمیقی نگذاشت. پسربچه در سنین بزرگ سالی گلایه می کرد که با اینکه به عقیده ی معلمان، پرسپکتیو در توسعه قوانین جدید آموزش هنر نقشی بسیار محوری ایفا می کرد، هیچ کس به او نگفته بود پرسپکتیو در نقاشی چه معنایی دارد.

در سال 2007 شبکهٔ تلویزیونی نشنال جئوگرافیک روی سوزان پولگار آزمایش انجام داد. آنان او را در میان محوطه ای سرسبز از دهکدهٔ گرینویچ شهر نیویورک، پشت میزی در پیاده رو و در مقابل صفحهٔ خالی شطرنج نشاندند. اهالی نیویورک، درحالی که شلوارهای جین و ژاکت های پاییزی به تن کرده بودند، به محل کار خود می رفتند. در همین حال کامیونی سفید، حامل تصویری از صفحهٔ بزرگ شطرنج با بیست وهشت مهره که وضعیت بازی در حال انجام شدن را نمایش می داد، به سمت چپ پیچید و به خیابان تامسن وارد شد، از مقابل فروشگاه اغذیه فروشی گذشت و سپس از مقابل سوزان پولگار عبور کرد. در حین عبور کامیون سوزان نگاه کوتاهی به تصویر انداخت و سپس وضعیت مهره ها را بدون هیچ کم وکاستی روی صفحهٔ مقابلش بازسازی کرد. این نمایش تکرار یکی از آزمایش های مشهور شطرنج بود و حقیقت هایی را در مورد مهارت های محیط یادگیری مهربان فاش کرد.

نخستین آزمایش از این نوع در دههٔ 1940 انجام شد. استاد شطرنج و روان شناسی آلمانی به نام آدریان د گروت56 صفحه های شطرنج را به سرعت از مقابل چشمان بازیکنانی با سطوح توانایی متفاوت عبور داد و سپس از آنان خواست وضعیت های بازی را به بهترین شکلی که می توانند بازسازی کنند. یکی از استاد بزرگان، فقط با سه ثانیه مشاهدهٔ هر صفحه، می توانست آن را بازسازی کند. بازیکن شطرنجی در سطح استادی توانست نیمی از موقعیت هایی را بازسازی کند که استاد بزرگ بازسازی کرده بود. قهرمان شطرنج شهر در موارد کمتری موفق شد و بازیکن متوسط باشگاهی هرگز نتوانست موقعیتی را به درستی بازسازی کند. ظاهرا استادان بزرگ شطرنج، درست مانند سوزان پولگار، حافظهٔ تصویری خوبی دارند.