چه کسی از ویرجینیا وولف می ترسد

“دوازده بار در هفته”، پاسخ اوتا هاگن است به این سوال که چندبار مایل به بازی کردن نقش مارتا در نمایشنامه ی چه کسی از ویرجینیا وولف می ترسد می باشد.به همین شکل مخاطبان و منتقدان از این اثر شگفت آور سیر نمی شوند.کمدی ای سیاه که داستان زن و شوهری به نام مارتا و جورج را در یک شب مخاطره آمیز و تا حدی سرگرم کننده روایت می کند.در انتهای شب ،یک افشای درخشان و تا حدی غیرقابل تحمل نقطه ی اوجی را پدید می آورد که سالیان سال تماشاگران را شوکه کرده است.با دیالوگ های تند وتیز و عاری بودن از ظاهرسازی های اجتماعی ،نیوزویک به راستی این اثر را یک اثرهنری اصیل و تجربه ای خارق العاده ای می داند که با شوک های بازشناسانه و هیجان دراماتیک خود تا مدت ها ماندگار می شود.
ادوارد آلبی که همچون آرتور میلر تنسی ویلیامز و یوجین اونیل از بزرگ ترین نمایشنامه نویسان امریکا است جنبشی تازه در زمینه ی ادبیات نمایشی در امریکا به وجود آورده است که بدون شک از این لحاظ می توان او را هم تراز ساموئل بکت یا هارولد پینتر در اروپا دانست. چه کسی از ویرجینیا وولف می ترسد (1962) یکی از بزرگ ترین نمایشنامه های جهان داستان زن و شوهری است که شبی دیروقت زن و شوهر جوانی را به خانه ی خود دعوت می کنند. تمام داستان در همان شب اتفاق می افتد و تا نزدیکی های صبح به طول می انجامد. در خلال گفت وگوهایی که میان شخصیت ها درمی گیرد زندگی ویران این شخصیت ها ساخته می شود؛ عشق ها و نفرت ها با طنزی گزنده در هم تنیده می شوند و داستانی را خلق می کنند که هرگز از یادها نخواهد رفت.