ریپ وان وینکل

این داستان ریپ وان وینکل است – آن هموطن کنجکاو که به همراه سگش، گرگ، از یک روز کاری سخت به کوه‌های کتسکیل فرار کردند تا در دره‌ای فراموش‌شده گروه عجیبی از عیاشی را کشف کنند که به او نوشیدنی می‌دهند و او برای بیست سال می خوابد. داستان او هنوز هم در دره رودخانه هادسون وجود دارد. در واقع، پین های بولینگ شادی آوران تا به امروز در رعد و برق این مکان شنیده می شود.
در اینجا یک بازخوانی فراموش نشدنی توسط ویل موزس، هنرمندی از رودخانه هادسون بالا است، که دره را می شناسد، مرد وان وینکل را می شناسد، و داستان کلاسیک واشنگتن ایروینگ را با مناظر خیره کننده و سبک عامیانه بی نظیرش به طرز خیره کننده ای زنده می کند. همه عناصر داستان 1820 واشنگتن ایروینگ در این بازگویی نقش می‌بندند، اما پس‌زمینه رودخانه هادسون موزس (افسانه خواب‌آلود) است که به حجم ظرافت می‌بخشد. از صحنه آغازین اسکله‌های بزرگ که از میان کوه‌های کتسکیل به پایین رودخانه می‌پیچند، تصاویر خوانندگان را در سرزمینی مسحور نشان می‌دهند. موسی با به تصویر کشیدن شخصیت اصلی که در مقابل درختی ایستاده است، چه در حیاط خانه خود یا بیرون از میخانه شهر، جایی که با دوستانش دور هم جمع می شود، زمینه را برای دگرگونی تنبل و خوش اخلاق ریپ فراهم می کند. ریپ که بارها مورد تحقیر همسرش قرار گرفته، به سمت بالای تپه ای می رود که منظره ای از غان، کاج و رنگ های اوج پاییزی دارد. موسی با پرتره‌اش از گروه مرموز عیاشی که ریپ را به بیراهه می‌برند، احساس توقف زمان را با موفقیت تداعی می‌کند: هلندی‌ها در لباس‌های تقریبا دلقک‌آمیز، تکه‌ای از دود که از بالای قله‌های کوه‌های نازک خارج می‌شود، زمین به رنگ‌های کم‌رنگ و خنثی. این نقاشی ها به خوبی تغییرات مهمی را که در طول خواب 20 ساله ریپ (1769-1789) رخ می دهد، نشان می دهد: درختان بزرگتر هستند، تابلوی میخانه ای که زمانی پادشاه جورج سوم را به تصویر می کشید، اکنون ژنرال واشنگتن را نشان می دهد، و خانه های جدید منظره ای آشنا را نشان می دهد. نقاشی‌های کوچک به‌عنوان کلوزآپ برای آشکار کردن شخصیت شخصیت‌های مختلف عمل می‌کنند.