جود گمنام

تحریرهایی موجز از کتاب جود گمنام

Thomas Hardy is the greatest tragic writer among English novelists.

توماس هاردی، بزرگترین نویسنده ی داستان های تراژیک در میان رمان نویسان انگلیسی است.

Virginia Woolf

It signals the transition to a modern literary sensibility.

این اثر، نشان گر گذار به ادراک و حساسیت های ادبی مدرن است.

Guardian

Jude the Obscure, like the characters within its pages, was ahead of its time.

جود گمنام، همانند شخصیت های درون صفحاتش، از زمان خود جلوتر بود.

British Library

خلاصه های کوتاه از کتاب جود گمنام

جود البته می دانست که چیزی که دختر را به ارسال این پیام برانگیخت هیچ ربطی به کسب و کار پدرش ندارد. زنبیل را زمین گذاشت، تکه گوشت را برداشت، به کمک چوبدستش راهی برای خود گشود، از پرچین بالا رفت و به موازات هم از دو سوی کناره جوی به طرف پل چوبی پیش رفتند. دختر هم چنان که به پل نزدیک می شد، بی آنکه جود متوجه باشد، با عمل ظریف و مهارت خاصی دو گونه اش را از درون مک زد و با این حرکت غریب، انگار به نیروی جادو، چالکی بر هریک از گونه های گرد و صافش پدید آورد.

جود در پرتو روشنایی بامدادی، درحالی که یار را در کنار خویش احساس می کرد راهی را که چند ساعت پیش در تاریکی پیموده بود در پیش گرفت و به پای تپه رسید. در اینجا از آهنگ گام ها کاست، و سپس ایستاد. اینک در نقطه ای بود که نخستین نگاه را از او ربود. آفتاب تازه برآمده بود و احتمال نداشت که کسی پیش تر از آنجا گذشته باشد. زمین را نگاه کرد، و آه کشید. از نزدیک که نگاه کرد جای پاهاشان را آنگاه که ایستاده و شانه به شانه هم بودند، دید. اکنون آرابلا اینجا نبود و قلم خیال بر این بافته طبیعت چنان تصویری از حضور گذشته او پرداخت که خلئی در درونش دهن گشود که با هیچ چیز پرشدنی نبود. بید هرس شده ای در همان نزدیکی بود، و این بید اکنون با هر بید دیگری در جهان فرق داشت. اکنون منتهای آرزوش این بود که بتواند این شش روزی را که در میان آمده بودند از سر راه بردارد و نابود کند تا از نو با او دیدار کند، حتی اگر بنا بود که هفته ای بیش زنده نماند.

تو هیچ وقت، آن طور که من دوستت دارم، دوستم نداشته ای؛ هیچ وقت، هیچ وقت! قلبت، پرشور و احساس نیست و در شعله ها نمی سوزد! تو در کل، یک جور شبح یا پری هستی، نه یک زن!