کتاب The Setting Sun

“The Setting Sun” رمانی تکان‌دهنده و عمیق از نویسنده‌ی ژاپنی اوسامو دازای است که نخستین بار در سال ۱۹۴۷ منتشر شد. این اثر که اغلب به‌عنوان شاهکار دازای شناخته می‌شود، به‌طور برجسته‌ای ناامیدی و سرخوردگی وجودی پس از جنگ جهانی دوم در ژاپن را به تصویر می‌کشد. از منظر قهرمان داستان، فروپاشی ارزش‌های سنتی و جستجوی معنای زندگی در جهانی که به‌طور فزاینده‌ای بیگانه‌کننده به نظر می‌رسد، بررسی می‌شود. “The Setting Sun” با روایت درون‌گرایانه و شخصیت‌های آشفته‌اش، تصویری واضح از مبارزات عاطفی و معنوی نسل پس از جنگ ارائه می‌دهد.
نوشته‌ی دازای به شدت عاطفی و در عین حال لطیف است؛ لحظاتی از زیبایی ناب، هم‌زمان با احساسات عمیق ناامیدی، در این رمان به هم می‌آمیزند. دازای به‌طور بی‌پروایی به موضوعات گسترده‌تری چون هویت فردی، زوال اجتماعی و تلاش برای رستگاری شخصی پرداخته است، در حالی‌که بار جامعه‌ای آشوب‌زده را به دوش می‌کشد.
این رمان زندگی کازوکو، زن جوانی از یک خانواده‌ی سرشناس، را روایت می‌کند که در تلاش است با زوال شخصی و خانوادگی خود کنار بیاید. خانواده‌اش، که روزگاری در دنیای سنتی و ثروت غرق بودند، به تدریج پس از جنگ از هم می‌پاشد. کازوکو میان بقایای دنیای قدیم و جهانی که در حال تغییر است، گیر کرده و تلاش می‌کند در دنیای جدید خود را پیدا کند. در مسیر مبارزه‌اش با احساسات درونی و جایگاهش در جامعه، روابط کازوکو با اطرافیانش – به‌ویژه با برادرش نائوجی و معشوقش – با بیگانگی، ناامیدی و ناتوانی در رهایی از بار سنگین گذشته‌اش روبه‌رو می‌شود. این رمان سفر کازوکو را از دل ناامیدی و از دست دادن دنبال می‌کند و در نهایت به بررسی غم‌انگیز شکنندگی انسان و ناتوانی در یافتن پیوندی پایدار در جهانی که هر لحظه‌اش گذراست، می‌پردازد.
“The Setting Sun” در هسته‌اش کاوشی است در مورد سرخوردگی و هویت در جامعه‌ای در حال تغییر. دازای بیگانگی افراد پس از جنگ، به‌ویژه نسل جوانی که در دنیایی فاقد ارزش‌های ثابت و جهت‌گیری‌های روشن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، را به تصویر می‌کشد. موضوع اصلی پوسیدگی در این رمان – هم از بعد اجتماعی و هم شخصی – بر شکنندگی زندگی و دشواری یافتن معنا در دنیای پس از جنگ تأکید دارد. مضامین تنش میان سنت و مدرنیته نیز در داستان به‌شدت برجسته است. خانواده‌ی کازوکو نمادی از ایده‌آل‌های در حال محو شدن ژاپن پیش از جنگ هستند، در حالی‌که تلاش‌های خود او بازتابی از انزوا و سردرگمی کسانی است که در گذار به دنیای جدید، احساس گمگشتگی دارند. دازای همچنین به بحران‌های وجودی پرداخته است، جایی که شخصیت‌ها با جایگاه خود در دنیایی دست‌وپنجه نرم می‌کنند که دیگر قطعیت‌ها و باورهای قدیمی در آن از میان رفته‌اند.
“The Setting Sun” رمانی است عمیقا مالیخولیایی و در عین حال ساخته شده با دقتی بی‌نظیر که آشفتگی عاطفی جامعه‌ی ژاپن پس از جنگ را به تصویر می‌کشد. در طول سفر کازوکو، اوسامو دازای تصویری غم‌انگیز از جامعه‌ای در حال تغییر ترسیم می‌کند که در آن افراد با زخم‌های گذشته و عدم اطمینان از آینده دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این رمان همچنان بازتابی قدرتمند از وضعیت انسان در جهانی است که به نظر می‌رسد هیچ چیزی جز غم و از دست دادن به ارمغان نمی‌آورد.