کتاب All This Time

رمان «All This Time» نوشته‌ی میکی داتری و ریچل لیپینکات، که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد، دومین همکاری این دو نویسنده پس از موفقیت جهانی «پنج فوت فاصله» است. این اثر نیز مانند کتاب پیشینشان، داستانی احساسی و روان‌کاوانه درباره‌ی عشق، فقدان، و امکان التیام را روایت می‌کند. آنچه در نگاه اول ممکن است یک داستان عاشقانه‌ی نوجوانانه به نظر برسد، به تدریج به کاوشی عمیق و غیرمنتظره در روان انسان، قدرت حافظه و ظرفیت بازسازی درونی تبدیل می‌شود. نویسندگان با مهارتی ظریف، داستانی خلق کرده‌اند که در عین نزدیکی به ذهنیت و صدای نسل جوان، از پیچیدگی‌های احساسی یک روایت بزرگسالانه نیز برخوردار است.
داستان حول محور کایل، پسری نوجوان می‌چرخد که پس از مرگ ناگهانی دوست‌دخترش کیم در شب فارغ‌التحصیلی، با احساس گناه، انزوا و شوک روحی دست و پنجه نرم می‌کند. تصادف رانندگی، که لحظاتی پس از به‌هم‌خوردن رابطه‌شان اتفاق می‌افتد، نقطه‌ی عطفی در زندگی اوست-نه فقط به‌خاطر فقدان، بلکه به‌خاطر زلزله‌ای که در ادراکش از عشق، هویت و آینده ایجاد می‌شود. کایل که درگیر کابوس‌ها و خلأیی روانی شده، روزی در گورستان با مارلی، دختری آرام و رازآلود، آشنا می‌شود؛ دختری که خودش نیز در سوگ عزیزی به سر می‌برد. ارتباط تدریجی این دو، حالتی شفا‌بخش اما شکننده پیدا می‌کند، چیزی میان دوستی و عشق، در بستری از غم و جراحت روح. اما همان‌گونه که تنش‌های زیرپوستی به آرامی خود را نشان می‌دهند، خواننده درمی‌یابد که همه‌چیز آن‌طور که به‌نظر می‌رسد نیست. گذشته‌ی مارلی، رفتارهای مبهمش و شکاف‌هایی در واقعیت، کایل را به سوی اضطرابی ناپیدا سوق می‌دهند. درست در میانه‌ی کتاب، چرخشی بنیادین در روایت رخ می‌دهد-پیچشی که نه‌تنها معنا و ساختار نیمه‌ی اول داستان را بازتعریف می‌کند، بلکه خواننده را مجبور می‌کند همه‌چیز را از نو ببیند: شخصیت‌ها، رخدادها و حتی مرز میان حقیقت و ادراک. این چرخش، صرفا یک ترفند روایی نیست؛ بلکه گره‌گاهی برای ورود به مضامین عمیق‌تری چون تروما، حافظه، و نحوه‌ی بازسازی روانی در مواجهه با سوگ است. سبک نگارش، صمیمی و بی‌واسطه است و از منظر اول شخص کایل روایت می‌شود، که این انتخاب باعث می‌شود خواننده مستقیما در ذهن و احساسات او سهیم شود. لحن اثر در عین سادگی، از بار عاطفی بالایی برخوردار است و بدون افتادن در دام سانتی‌مانتالیسم، روایتگر درونیاتی صادقانه و قابل لمس است. صدای شخصیت اصلی به‌خوبی پرداخت شده و تحول روانی او به‌ویژه در تعامل با مارلی، باورپذیر و تدریجی است.
«All This Time» نه‌تنها درباره‌ی عشق و غم است، بلکه درباره‌ی بازسازی خویشتن پس از تجربه‌ی فقدان و تغییر بنیادین در درک واقعیت است. مخاطبان اصلی آن نوجوانان و جوانان هستند، اما عمق روان‌شناختی و سبک روایی آن می‌تواند برای خوانندگان بزرگسال نیز تأثیرگذار باشد. کتاب از نظر منتقدان و خوانندگان بازخوردهای متنوعی دریافت کرده است: برخی آن را احساسی، شجاعانه و تلطیف‌کننده‌ی روان دانسته‌اند، در حالی‌که برخی دیگر از پیش‌بینی‌پذیری یا شتاب‌زدگی پایان آن یاد کرده‌اند. با این حال، برای طرفداران «پنج فوت فاصله»، این رمان تجربه‌ای مکمل و عمیق‌تر ارائه می‌دهد-یک تصویر پیچیده‌تر از فقدان، آشتی با خود، و امیدی شکننده که از دل تاریکی سر برمی‌آورد.