کتاب دزد آذرخش

ببینید من نمی خواهم یک دورگه باشم.
اگر این کتاب را به خاطر این می خوانید که فکر می کنید شما هم یک دورگه اید؛ نصیحت من را گوش کنید: همین الان کتاب را ببندید، هر دروغی را که پدر و مادرتان در مورد تولّدتان گفتند باور کنید و سعی کنید یک زندگی معمولی داشته باشید. دورگه بودن خیلی خطرناک و وحشتناک است. بیشتر وقتها باعث می شود که به طرز دردآوری کشته شوید، امّا اگر یک بچه ی معمولی هستید و این کتاب را به خاطر سرگرمی می خوانید، عالیه، ادامه بدهید. من به حال شما حسرت می خورم که می توانید باور کنید هیچکدام از این اتفاقات واقعیت ندارند.
امّا اگر خودتان را در لابه لای صفحات این کتاب پیدا کردید، اگر احساس کردید یک چیزی از درون دارد قلقلکتان می دهد، فورا خواندن را متوقف کنید. شما ممکن است یکی از ما باشید. و به محض اینکه متوجه این موضوع شوید، بعد از مدّت کوتاهی آنها هم متوجه می شوند و سروکله شان پیدا می شود.
نگویید که بهتون هشدار ندادم.
اسم من پرسی جکسونه
دوازده سالمه، تا چند ماه قبل دانش آموز شبانه روزی در آکادمی یانسی ، مدرسه ی خصوصی برای بچه های دردسرساز در نیویورک بودم.
من یک بچه ی دردسرسازم؟
بله. می شود اینطور گفت.
می توانم هرزمانی را که بخواهید در طول زندگی رقت انگیز کوتاهم برای ثابت کردن این موضوع برایتان توضیح بدهم، اما اوضاع در ماه می گذشته زمانی که کلاس ما یک گردش علمی به منهتن داشت رو به وخامت گذاشت. بیست وهشت بچه با مشکل روحی روانی و دو معلّم در یک اتوبوس زرد مدرسه به موزه ی هنر متروپولیتن می رفتند تا به خرت وپرت های یونان و روم باستان نگاه کنند.