کتاب بند دیوان

در تمام این زندگی ها که کرده ام، هیچ وقت نتوانستم کار کرده ای را نکرده سازم کـه زمان قاضی قصابی است. در مارپیچ زمان چرخ می خـورده ام؛ بر مخروط نامرئی اش فرو می رفتم و بیرون می آمدم. هزاران نفر بوده ام؛ یک نفر بوده ام؛ زندگی را دیده ام و مرگ را دیده ام. چه سفرها رفتم و چه ماجراها کشیدم! در این زندگی ها که کرده ام یک بار راد بودم، موبدان موبـد برگزیده دربار شاه نرسی. هیچگاه مومن نبودم؛ در بند هیچ کس نبودم؛ دوست کسی نبودم؛ من بند دیوان را گشودم. حالا این چیزها را نوشته ام، سیاهه ای شوم و شرم آور، شرح سفر راد؛ نوشداروها که سـاخت؛ نقشه هایی که پرداخت. و بهرام را نوشته ام؛ زره پیروزانی که داشـت؛ تیغ پیروزانی که نداشت. از استباد نوشته ام ، مرکوش دیو، مرشون دیو، اشمه دیو و از بند دیوان. آنچه در بند دیوان گذشت را آورده ام و آنچه بر سر مردمان سرزمین آمد. شاید نخواندن این چیزها بهتر باشد چون خواندنش خوشایند نیست؛ اما هیچ چیز زندگی خوشایند نیست؛ درست مثل همین سیاهه.