لالائی درد

موضوعات اصلی شعرهای گلیک را خاطرات دوران کودکی و زندگی خانوادگی، رابطه صمیمی با والدین و خواهرش تشکیل می دهند. در شعرهای او خود گلیک به آنچه از رویاها و خیالات در ذهنش باقی مانده گوش می سپارد و با سختی هرچه تمام تر در مقابل توهمات خویشتن می ایستد و با آنها مقابله می کند. تاثیر انکارناپذیر پیشینه زندگی گلیک لحنی اعتراف گونه به اشعار او بخشیده است، با این حال، او در جستجوی صدایی جهانی ست، ویژگی که برای حصول آن از موتیف های اسطوره ای و کلاسیک الهام و یاری گرفته است. صدای دایدو، پرسفونی، یوریدیس – مطرود، متنبه و مغبون– نقاب های خود در این سفر درونی و مسیر دگردیسی محسوب می شوند. گلیک در مقالات خود از لحن پرصلابت الیوت، هنر گوش دادن به نجوای درونی در جان کیتس یا سکوت خودخواسته در جورج اوپن سخن می گوید…