این کتاب را بسوزان!

کافکا می نویسد که یک نویسنده، در میان خرابه ها «چیزهایی متفاوت (و بیشتر از) دیگران می بیند… این بیرون پریدن از زمرۀ قاتلان است؛ این دیدن آن چیزی است که واقعا اتفاق افتاده است». این طبیعت آن شهادتی است که نویسندگان، به واسطۀ مسئولیت حیرت انگیزشان در برابر حس هفتم خلاقانه ای که دارند، می توانند، و مسلما باید بدهند، و از روزگاران باستان نیز چنین کرده اند.
«تحقق بخشیدن» به آنچه روی داده است، درست از همان چیزهایی ریشه می گیرد که به نظر منکر واقعیت اند: تحولاتی در رویدادها، انگیزه ها، احساسات، واکنش ها، که از بلاواسطگی شان به مفهومی ماناتر، به معنا مبدل شان می سازد.