شرط بندی

تحریرهایی موجز از کتاب شرط بندی

شبی تاریک و ظلمانی در فصل خزان بود. صراف پیر، آشفته و بی قرار در اتاق مطالعه ی خود بالا و پایین می رفت. دلیل آشفتگی او، یادآوری ضیافتی بود که پانزده سال پیش در یک شب پاییزی ترتیب داده بود. در آن ضیافت، جمع کثیری از متفکران و صاحبان اندیشه حضور داشتند و بحث هایی جالب میانشان رد و بدل می شد که در آن میان، بحث درباره ی مجازات اعدام حسابی داغ شده بود. اکثر مهمانان و از جمله روزنامه نگارن و روشنفکران، مخالف مجازات اعدام بودند و آن را منسوخ، غیراخلاقی و مایه ی ننگ و کسر شأن کشورهای متمدن برمی شمردند. به زعم برخی از آنها، مجازات اعدام در همه جا می بایست با حبس ابد جایگزین می شد. صراف که میزبان آنان بود، گفت: «با شما موافق نیستم! البته من نه اعدام را تجربه کرده ام، نه حبس ابد، اما به نظرم مجازات اعدام اخلاقی تر و انسانی تر از حبس ابد است. اعدام، بلافاصله آدم را می کشد، اما حبس ابد، مرگی تدریجی و عذاب آور است. کدام جلاد انسان تر است؟ آن که ظرف چند دقیقه جانتان را می گیرد و راحتتان می کند، یا کسی که سال های متمادی، ذره ذره شیره ی جانتان را می مکد؟»…

خلاصه های کوتاه از کتاب شرط بندی