کتاب Here Goes Nothing

استیو تولتز که به خاطر داستان‌سرایی‌های طنزآمیز، فلسفی و تاریک خود شناخته می‌شود، در “هرچه باداباد” بار دیگر با ترکیب طنز گزنده و تأملات وجودی، روایتی خیره‌کننده خلق می‌کند. این رمان، زندگی، مرگ و ماهیت غیرقابل‌پیش‌بینی زندگی پس از مرگ را با نگاهی پوچ‌گرایانه بررسی می‌کند. تولتز با ذکاوت و نثر تیزبین خود دنیایی را می‌سازد که هم وهم‌آلود است و هم بی‌رحمانه، و در عین حال، شوخ‌طبعی تلخ او، خواننده را به سفری عجیب و تکان‌دهنده می‌برد.
داستان حول محور آنگوس مونی می‌چرخد، مردی که هرگز به زندگی پس از مرگ باور نداشته-تا زمانی که خودش بمیرد. درگذشت او، آغازی است بر تجربه‌ای کابوس‌وار در دنیایی ناشناخته، جایی که قوانین مبهم و فضای بوروکراتیک، آشفتگی دنیای زندگان را بازتولید می‌کنند. در همین حال، همسر باردارش، گریسی، در دنیای زنده‌ها با بحران‌های خاص خود روبه‌روست، بی‌خبر از سرنوشتی که در انتظار همسر مرحومش است. حضور غریبه‌ای مرموز که به زندگی گریسی وارد می‌شود، لایه‌ای از تعلیق و پیچیدگی به داستان می‌افزاید. درحالی‌که آنگوس تلاش می‌کند واقعیت جدید خود را درک کند، تولتز با نگاهی طنزآمیز و بی‌رحمانه، تصویری از عشق، مرگ و پیچش‌های غیرمنتظره سرنوشت ارائه می‌دهد.
“هرچه باداباد” با مفاهیم مرگ و زندگی پس از مرگ بازی می‌کند، اما نه در قالبی سنتی. تولتز، جهانی پس از مرگ را ترسیم می‌کند که نه آرامش‌بخش است و نه معنادار؛ بلکه سرشار از بوروکراسی، ابهام اخلاقی و آشفتگی است. او پرسش‌هایی بنیادین را مطرح می‌کند: اگر زندگی پس از مرگ به‌اندازه‌ی زندگی گیج‌کننده باشد، چه؟ آیا مرگ عدالت را برقرار می‌کند، یا تنها دری به سوی دنیایی دیگر از بی‌نظمی و رنج است؟ رمان همچنین به ماهیت روابط انسانی می‌پردازد و تنش میان عشق و خیانت، اعتماد و فریب را بررسی می‌کند. ارتباط بین گریسی و آنگوس-چه در زمان حیات و چه پس از آن-آینه‌ای از شکنندگی روابط انسانی است که تولتز با نگاهی تلخ و گزنده آن را روایت می‌کند.
“هرچه باداباد” رمانی طنزآمیز، تاریک و فلسفی است که مفاهیم سنتی زندگی و مرگ را به چالش می‌کشد. نثر استادانه‌ی تولتز، شوخ‌طبعی تند و نگاه بی‌رحمانه‌اش به پوچی هستی، این کتاب را به اثری خواندنی و تأمل‌برانگیز تبدیل کرده است. برای خوانندگانی که از ترکیب تفکرات وجودی با طنزی تلخ و بی‌پروا لذت می‌برند، این رمان تجربه‌ای فراموش‌نشدنی خواهد بود.