کتاب کبوترهای وحشی

زندگی با تردید، مثل بودن سنگی در کفشتان است. اگر نمی توانید سنگ را درآورید، مجبورید یاد بگیرید چگونه با وجود آن راه بروید. هیچ راه دیگری هم وجود ندارد.

ماجرا این گونه شروع شد. یادم می آید در هفتم ژوئن 1871 فکرش به سرم زد. این تاریخ توی ذهنم مانده چون روز اولین خاکسپاری خواهرم بود و من می دانستم که این آخرین خاکسپاری اش نیست… به خاطر همین بود که از خانه رفتم. این نسخه ی کوتاه ماجراست. اما مطمئنم ترجیح می دهید به جای نسخه ی کوتاه، نسخه ی طولانی را بشنوید.

پدربزرگ بولت با مردها حرف زد، روی شانه هایشان زد و حتی گاهی خندید. زن ها رفتند سمت مامان. مامان سر تکان داد و دست هایشان را گرفت. من دور شدم و به صدای ریختن خاک توی چاله گوش کردم. اولش سنگ ها روی چوب سخت می افتادند، اما حالا تنها چیزی که می شنیدم، صدای برخورد خاک با خاک بود، سبک و توخالی.