کتاب وضعیت آخر

این که بنشینیم و بگوییم گرفتاری داریم، دردی را دوا نمی کند. نکته اینجاست که بیشتر انرژی زندگی روزمره ما صرف تصمیم گیری می شود. بیماران اغلب می گویند: «نمی توانم برای هیچ کاری تصمیم بگیرم. به من بگویید چه بکنم؟ همه اش می ترسم کاری که دارم می کنم یا تصمیمی که می خواهم بگیرم غلط باشد.» یا در مواردی که خود را اصلا قادر به تصمیم گیری نمی بینند، می گویند: «احساس می کنم دیگر دارم خل می شوم و عقلم را از دست می دهم… از خودم بدم می آید. انگار هیچ کار درستی از دستم بر نمی آید. زندگی ام شده یک مشت شکست و بدبختی.»

یک جامعه نمی تواند بدون تغییر افرادش تغییر کند. تمام امید ما برای آینده بر پایه ی این واقعیت است که شاهد تغییر افراد باشیم. این که عده ای چگونه این کار را کرده اند، خبرهای خوب این کتاب است . ما امیدواریم که این کتاب یک نامه ی امید، و صفحه ای مهم از دفتر بقاء بشر باشد.

بهترین راه کمک به بچه ها، کمک به پدران و مادران است. اگر پدر و مادری بعضی از کارهایی را که بچه شان می کنند، دوست ندارند، تنها بچه نیست که باید تغییر کند.