کتاب واقع نگری

تصور کنید به باغ وحشی رفته ام و می خواهم سوالاتم را از شامپانزه ها بپرسم. با خودم یک دسته موز با برچسب های الف، ب و ج برده ام و به داخل قفس آن ها می اندازم. سپس بیرون قفس می ایستم، هر سوال را با صدای بلند و رسا می خوانم و پاسخ شامپانزه، یعنی حروف روی موز انتخابی برای خوردن را یادداشت می کنم. اگر این کار را بکنم، که البته هیچگاه نخواهم کرد، فقط تصور کنید، شامپانزه ها با همان انتخاب های تصادفیشان، آزمون مرا بهتر از انسان های تحصیل کرده اما گمراه، پشت سر خواهند گذاشت. فقط اگر احتمالات را در نظر بگیریم، در سوالات سه گزینه ای، سی و سه درصد احتمال دارد شامپانزه ها پاسخ صحیح بدهند؛ یعنی در مجموع از دوازده سوال، به چهار سوال پاسخ صحیح خواهند داد. اما طبق نتایج بدست آمده، آدم هایی که در آزمون شرکت کرده بودند، به طور میانگین از دوازده سوال تنها به دو سوال پاسخ صحیح داده اند.

زمانی که ترس، ذهنمان را به اشغال خود درمی آورد، جایی برای حقایق باقی نمی ماند.

شکل دهی نگرشتان به جهان با اتکا بر رسانه ها مثل این است که تنها با نگاه به تصویری از پای من، درباره ی کلیت من نظر بدهید.