کتاب نابینایی در میلانو

کتاب «نابینایی در میلانو» نوشته‌ی انعام کجه‌جی، روایتی شاعرانه و عمیق از بازگشت، گم‌گشتگی، و بازشناسی خویشتن در بستر دو شهر است: بغداد زخم‌خورده و میلان غریب. در مرکز این داستان، زنی عراقی به نام یارا ایستاده که پس از سال‌ها زندگی در تبعید و دوری از وطن، به‌خاطر بیماری مادرش به سرزمین مادری بازمی‌گردد. این بازگشت، نه صرفا حرکتی جغرافیایی، بلکه سفری به درون حافظه، هویت، و زخم‌هایی است که زمان و مکان قادر به التیامشان نیستند.
یارا در میلان خانه‌ای ساخته، اما هرگز آن‌جا را «خانه» ندانسته است. میلانو برایش شهری‌ست از سنگ، سکوت، و انزوایی درخشان؛ جایی که در آن زیسته اما زندگی نکرده. اکنون که به بغداد بازمی‌گردد، نه تنها با مادری در بستر بیماری مواجه می‌شود، بلکه با پرسش‌هایی بی‌پاسخ درباره‌ی تعلق، وفاداری، و معنای وطن روبه‌روست. او نه کاملا به عراق تعلق دارد، نه به اروپا؛ معلق میان دو جهان، دو زبان، دو حافظه.
در «نابینایی در میلانو»، انعام کجه‌جی با نثری تصویری و لطیف، تبعید را نه فقط به‌مثابه‌ی جابه‌جایی فیزیکی، بلکه به‌عنوان گسستی درونی به تصویر می‌کشد. روایت، سرشار از خاطراتی‌ست که چون سایه، یارا را تعقیب می‌کنند-عشق‌هایی که نیمه‌تمام ماندند، دوستانی که گم شدند، خیابان‌هایی که دیگر او را نمی‌شناسند. این کتاب، همچنین، روایتی زنانه و بی‌پروا از تأثیر خشونت، جنگ و فروپاشی اجتماعی بر زندگی‌های فردی‌ست؛ روایتی که در آن صدای زن، تجربه‌ی زن، و زخم‌های زنانه پررنگ و درخشان‌اند.
میلان و بغداد، در نگاه نویسنده، نه صرفا دو شهر بلکه دو قطب احساسی‌اند: یکی سکوت، انجماد و دوری؛ دیگری زخم، آشوب، و ریشه. و یارا، در این میان، شخصیتی‌ست در جست‌وجوی معنا میان تاریکی حافظه و نور پذیرش. نابینایی در میلانو داستان زنی‌ست که از خود تبعید شده بود، و بازگشتش، تلاشی‌ست برای بازدیدن، دوباره دیدن، و شاید-باززیستن.