کتاب فلسفه و حکمت (۴)

علی شیخ‌الاسلامی (۱۳۱۵-۱۴۰۰) استاد دانشگاه، پژوهش‌گر ادبیات و مترجم ایرانی بود. او ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۰ بعد از چند هفته بیماری، در بیمارستانی در تهران درگذشت. دکتر شیخ‌الاسلامی سال ۱۳۱۵ در استهبان، استان فارس دیده به جهان گشود. دوره دبستان و دبیرستان را تا سیکل اول متوسطه، در دبستان و دبیرستان مغربی طی نمود. هم‌زمان درس‌های حوزوی و طلبگی را تحت نظارت پدرش، آقا میرزا ابوالقاسم، معروف به (علامه) ادامه داد. تحصیلات کلاسیک را نیز به صورت داوطلب آزاد در استهبان و شیراز ادامه داد و با عنوان رتبه اول موفق به کسب دیپلم ادبی گردید. در کنکور زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز شرکت کرد و پذیرفته شد. چهار سال بعد با رتبهٔ نخست از آن دانشگاه درجهٔ کارشناسی زبان و ادبیات فارسی گرفت و طبق مقررات دانشگاهی قرار بود او را به عنوان دانشجوی رتبه اول به خارج اعزام کنند اما استادان دانشگاه تهران ترجیح دادند تا در ایران ادامه تحصیل دهد. ایشان قبل از شروع دوره دکتری در امتحان دانشسرای تربیت دبیر شرکت کرد و با رتبه اول پذیرفته شد و مدتی در شهر فسا به تدریس پرداخت. دکتر شیخ‌الاسلامی در سال ۱۳۴۹ به اخذ درجه دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران نایل آمد و از مرداد ۱۳۵۰ در همان دانشگاه به تدریس پرداخت. از سال ۱۳۵۷ تصدی دانشگاه‌های علامه طباطبایی تهران و تربیت معلم تهران یا دانشگاه خوارزمی فعلی را به عهده داشته و سال‌ها به عنوان مدیریت گروه و ریاست دانشکده ی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران مشغول به تدریس و خدمت بوده‌است. از دکتر شیخ‌الاسلامی علاوه بر مقالات متعدد به زبان فارسی و زبان عربی، کتاب‌هایی در زمینه‌های اعتقاد ی، عرفان عملی، مسائل کلامی و ادبی تألیف یا ترجمه شده و به چاپ رسیده یا آماده نشر می‌باشد. دکتر شیخ‌الاسلامی علاوه بر کار تدریس در بسیاری از همایش‌های داخل و خارج کشور در زمینهٔ زبان و ادبیات فارسی به ارائه سخنرانی پرداخته و به مناسبتهای مختلف مذهبی و فرهنگی و ادبی در شبکه‌های مختلف سیمای جمهوری اسلامی ایران برنامه هایی داشته‌است. پدر دکتر شیخ‌الاسلامی آقا میرزا ابوالقاسم معروف به علامه اصطهباناتی از شاگردان آیت‌الله حاج شیخ جعفر محلاتی بوده‌اند.