کتاب شبی که انتو با درد خویش آشنا شد

«شبی که انتو با درد خویش آشنا شد» رمانی نوشته‌ی احمد آرام نویسنده‌ی باتجربه و متفاوت بوشهری است. این رمان درباره‌ی یک زوج است که تا قبل از کرونا به‌دلیل مشغله‌های کاری از واقعیت‌های زندگی خود بی‌خبر بوده‌اند اما این ویروس مهلک موجب هوشیاری آن‌ها نسبت به خود و موقعیت‌شان می‌شود. اسم این رمان با رمان «روزی که بومون با درد خویش آشنا شد» نوشته ژان ماری گوستاو لوکلزیو قرابت دارد اما داستان آن کاملا متفاوت است. «شبی که انتو با درد خویش آشنا شد» رمانی آخرالزمانی است که انتظار در آن بسیار پررنگ است. اثری پر از نشانه که مخاطب با خواندن اثر می‌تواند آن‌ها را کشف کند.
ابوالقاسم، با نام مستعار انتو، راوی چهل‌و‌چندساله و اول‌شخص رمان در طبقۀ پنجم آپارتمانی در یک مجتمع مسکونی در تهران با همسرش، میشا، در دوران همه‌گیری بیماری کرونا زندگی می‌کند. او، پس از ورشکستگی شرکتی که در آن کار می‌کرده با حقوق ناچیز بیمۀ بیکاری و همچنین نویسندگی برای یک شرکت انیمیشن، امرار معاش می‌کند. او از طریق بالکن با همسایه و دوستش کیخسرو نیز مراوده دارد، دوستی که هر‌از‌گاه خبرهای متناقضی از مرگ و زندگی همسایه و هم‌بازی بیلیارد انتو، ابوالحسن، می‌دهد. همسر کیخسرو مدتی ا‌ست که او را ترک کرده است.
احمد آرام درباره‌ی این رمان می‌گوید: «این رمان ابتدا یک داستان کوتاه بود اما با از دست دادن تعداد زیادی از دوستان و آشنایانم در اثر کرونا، این داستان شاخ و برگ بیشتری پیدا کرد و احساس کردم شخصیت‌های داستان حرف‌های بیشتری برای گفتن دارند که در قالب داستان کوتاه گنجانده نمی‌شود و این‌گونه شد که این اثر به رمانی ۲۲۴ صفحه‌ای تبدیل شد.»
داستان درباره‌ی کرونا نیست، بلکه درباره‌ی حواشی آن است. بنابراین کرونا بر فضای داستان مسلط نیست. این رمان به روابط انسانی در مجتمعی در تهران می‌پردازد که برای مشغول کردن خود در این دوران کارهای عجیب و غریب انجام می‌دهند. برای مثال آن‌ها تصمیم گرفته‌اند در این ایام از طریق فضای مجازی هر کدام در تراس‌های خانه‌شان متن‌خوانی کنند. در متن هر کدام از آن‌ها تراژدی که در زندگی آن‌ها چه در قبل و چه بعد از شیوع کرونا وجود داشته، روایت می‌شود.
«شبی که انتو با درد خویش آشنا شد» برخلاف کارهای دیگر احمد آرام که آثاری پیچیده هستند، پیچیده نیست، البته رئالیستی هم نیست، بلکه اثری در ژانر مدرن است که به دلیل تعلیق‌های بدیع، مخاطب میل دارد که هر چه زودتر از سرانجام آن باخبر شود و با لذت آن را می‌خواند.