کتاب سیاست خشونت جمعی درخاورمیانه

کتاب «سیاست خشونت جمعی در خاورمیانه» نوشته لورا رابسون بررسی جامعی از ماهیت خشونت در خاورمیانۀ مدرن است. این کتاب که در سال 2020 منتشر شد، به بررسی عوامل تاریخی و معاصری می‌پردازد که منجر به افزایش بیش از حد خشونت در این منطقه شده است. در همین راستا، کتاب با مقدمه‌ای تاریخی آغاز می شود که ذیل آن گزارشی از خشونت جمعی در خاورمیانه ارائه می دهد که از اواخر دوران عثمانی (1878-1914) شروع شده و تا پایان قرن بیستم ادامه پیدا کرده است. او بررسی می کند که چگونه عوامل خارجی و داخلی از خشونت جمعی برای رسیدن به اهداف سیاسی خود استفاده کرده اند. پس از این، رابسون اشکال مختلف خشونت جمعی در این منطقه را مورد بررسی قرار می دهد، شامل نسل کشی، پاکسازی قومی، مهاجرت اجباری، تصاحب منابع، تبعید دسته جمعی و ملی شدن اجباری. ایدۀ رابسون این است که این رخدادها که ذیل عنوان خشونت جمعی قرار می گیرند، محوری ترین امر در چشم انداز سیاسی منطقۀ خاورمیانه بوده است. این خشونت ها، مطابق با تحلیل نویسنده، ماهیتی دیستوپیایی یا هویت‌گرایانه داشته اند، بدین معنا که از خشونت جمعی برای ایجاد و تحمیل هویت‌ها استفاده شده است. کتاب تأثیر این خشونت را بر کشورهای مختلف منطقه از جمله سوریه، لبنان، اسرائیل/فلسطین و عراق بررسی می کند. به لحاظ ساختاری، کتاب با توضیح شیوۀ جدیدی از خشونت در اواخر حکومت عثمانی آغاز می کند. پس از این به دوران جنگ جهانی منتقل می شود و تأثیرات آن بر خاورمیانه را شرح می دهد. پس از آن، فصل بعدی به نقش قدرت های استعماری در تداوم خشونت جمعی در این منطقه پرداخته شده است. سپس رابطۀ خشونت با شکل گیری دولت-ملت‌ها با اندیشۀ ملی گرایانه مورد بحث قرار گرفته است. فصل بعدی به نقش نظامی سازی در دول پسااستعماری در تقویت خشونت جمعی اختصاص یافته است. فصول پایانی نیز به مباحث معاصر در خاورمیانه تا سال 2003 می پردازد. به طور کلی این کتاب که به دلیل تحقیقات کامل و تجزیه و تحلیل روشنگرانه آن مورد تحسین قرار گرفته است، یک بررسی جامع از تاریخ خشونت آمیز منطقه و تأثیر این گذشته بر سیاست‌های معاصر ارائه می دهد.