کتاب ساخت جامعه

نظریه ساخت یابی بر این قضیه بنا می شود که این دوگانگی باید به عنوان دوسویگی- دوسویگی ساختار- مفهوم سازی مجدد شود. اگرچه میپذیرد معنای چرخش زبانی، ترجمه روش تأویل یا جامعه شناسی تفسیری نیست. مادامی که تأیید می کند جامعه، خالق سوژه های فردی نیست از هر مفهومی از جامعه شناسی ساختاری دور است. هرچند تلاش مفهومی بسیار قابل ملاحظه ای می کند توضیحی منسجم از عاملیت انسانی و مطالمات ساختار را فرموله کند.

در ارائه شرحی مقدماتی از مفاهیم اصلی نظریه ساخت یابی بهتر است از تقسیم هایی شروع کنیم که کارکردگرایی (شامل نظریه سیستم ها) و ساختارگرایی را از یک طرف از روش تأویل و آشکال گوناگون جامعه شناسی تفسیری از طرف دیگر تفکیک کرده اند. علی رغم تفاوت های مشخصی که از جهاتی بین کارکردگرایی و ساختارگرایی وجود دارند، برخی شباهت های قابل توجه نیز با هم دارند.

تفاوت های بین این دیدگاه ها درباره علم اجتماعی غالبا معرفت شناختی تعبیر شده اند، در حالی که در واقع هستی شناختی نیز هستند. آنچه موضوع بحث است، اینست که چگونه مفاهیم کنش، معنا و ذهنیت باید مشخص گردند و چگونه احتمالا به مفاهیم ساختار و فشار مربوط می شوند. اگر جامعه شناسی های تفسیری، به نوعی بر سلطه جویی سوژه بنا می شوند، کارکردگرایی و ساختارگرایی، سلطه جویی ابژه اجتماعی را در نظر دارند.