کتاب درآمدی به فلسفه زبان

کتاب پیش رو مدخلی معاصر از “فلسفه زبان” به قلم “ویلیام جی لایکن” است که دانش جویان را با مسائل و نظریه های اصلی “فلسفه زبان” قرن بیست و یکم آشنا می کند و به طور خاص بر پدیده های زبانی تمرکز می کند. نویسنده ی این اثر، “ویلیام جی لایکن”، کتاب را به چهار قسمت کلی تقسیم بندی کرده است. بخش اول که پیرامون مرجع است، شامل موضوعاتی از قبیل نظریه ی توصیف راسل و نقدهای صورت گرفته به آن، تمایز دانلان، مسائل آنافورا، اسامی خاص از جمله نظریه ی وصف، ارجاع مستقیم، نظریه ی علی – تاریخی و نظریه ی خوشه ای سرل است.
بخش دوم، نظریه های معنا، نظریه های رقابتی درباره نویسنده کتاب ی معنا و مفهوم زبانی را بررسی کرده و مزایا و کاربردهای مختلف آن ها را مقایسه می کند. بخش سوم، کاربردشناسی و کنش های گفتاری و مفاهیم اساسی کاربردگرایی زبانی را نقد و بررسی می کند و شامل مباحثاتی مفصل پیرامون مساله ی توان غیرمستقیم است. بخش چهارم که نیمه ی تاریک نام گرفته، به اشکال مختلف زبان بیانگر و اینکه “معنای استعاری” چیست و چگونه اغلب شنوندگان به راحتی آن را درک می کنند ، اختصاص دارد.
“فلسفه زبان” ویژگی های مثبت برجسته ای دارد که از جمله ی آن می توان به مرور اجمالی فصل و ارائه ی چکیده، مثال های حمایتی واضح، پرسش های مطالعاتی، لیست های حاشیه ای از منابعی برای مطالعه ی بیشتر و واژه نامه ی وسیع و جامع اشاره کرد. در جدیدترین تصحیح این اثر نیز فصول کاملی از زبان بیانی شامل طعنه های کلامی و کنایه، نظریه های تظاهر و معماهای مرجع، نظریه ارتباط، بحث درباره نویسنده کتاب شک و تردید کاپلن و لپور در مورد وابستگی به محتوا و پوشش به روز ادبیات جدید، به چشم می خورد.