کتاب خنده و فراموشی

تحریرهایی موجز از کتاب کتاب خنده و فراموشی

“”The Book of Laughter and Forgetting calls itself a novel, although it is part fairy tale, part literary criticism, part political tract, part musicology, and part autobiography. It can call itself whatever it wants to, because the whole is genius.””– New York Times”

کتاب خنده و فراموشی” خود را رمان می نامد ، اگرچه بخشی از افسانه ها ، بخشی از نقد ادبی ، بخشی از دستگاه سیاسی ، بخشی موسیقی شناسی ، و بخشی ازآن تشکیل شده از زندگی نامه است. این کتاب می تواند خود را به هر آنچه می خواهد بنامد ، زیرابه طور کلی آ نبوغ است. “” – نیویورک تایمز “”

“This book, as it bluntly calls itself, is brilliant and original, written with the purity and wit that invite us directly in.”– John Updike, “New York Times Book Review”

” این کتاب ، همانطور که خود را صریحا خود را بیان میکند، درخشان و با اصالت است . با خلوص و شوخ طبعی نوشته شده است که مستقیما ما را به آن دعوت می کند. “- جان آپدایک ،” بررسی کتاب نیویورک تایمز ”

خلاصه های کوتاه از کتاب کتاب خنده و فراموشی

زاد و ولد سریع جنون نوشتن در میان سیاستمدارن، راننده های تاکسی، زنان باردار، معشوقه ها، آدم کش ها، جنایتکاران، فاحشه ها، روسای پلیس، پزشکان و بیماران به من ثابت می کند که هر فردی، بدون استثنا در درون خود حامل استعداد بالقوه نویسندگی است و تمام نوع باشد کاملا حق دارد که با فریاد، همه ما نویسنده ایم !، به خیابانها هجوم بیاورد. دلیلش این است که هر کسی در قبول این واقعیت که نامفهوم و نامرئی در دنیایی متفاوت ناپدید خواهد شد دچار تشویش می شود، و می خواهد پیش از اینکه زیادی دیر بشود خود را به دنیایی از واژه ها تبدیل کند.