ادبیات داستانی
نقد و بررسی کتاب تامل درباره نویسنده کتاب گیوتین
کتاب تامل درباره نویسنده کتاب گیوتین، اثری است از آلبر کامو که با توصیف واکنش پدر کامو به تماشای اعدام یک قاتل محکوم به مرگ آغاز می گردد. در ابتدا پدر او این تصمیم را کاملا تایید می کرده است. اما بعد از مشاهده ی این اتفاق، برای چند روز شوکه می شود. در خلال این اثر تالیف شده، کامو بارها به حیرت و نفرت خود از وحشیانه بودن اعدام با گیوتین اشاره می کند. او همچنین از چندین منبع نقل قول هایی ارائه می کند مبنی بر این که حالت مرگ فوری و به اصطلاح انسانی توسط گیوتین چیزی از قساوت آن کم نمی کند.
کامو بیان می دارد که در دنیایی که هیچکس از بی گناهی مطلق برخوردار نیست، هیچ مقام قضایی هم قادر به قضاوت کاملی برای چنین تصمیم گیری نخواهد بود. به همین دلیل او معتقد است که مجازات حداکثری مرگ باید بخاطر خطاهایی که ممکن است در حین محاکمه و تعیین جرم صورت گرفته باشد، به کار مادام العمر تبدیل شود. در نگاه کامو، کار مادام العمر حتی از مرگ هم سختگیرانه تر است اما حداقل امکان برگشت حکم در صورت بی گناهی وجود دارد و محکوم می تواند بین زندگی در این شرایط و خودکشی به انتخاب خود یکی را برگزیند.
کامو می گوید که اعدام، عمدی ترین و از پیش تعیین شده ترین قتل ممکن است و هیچ اقدام جنایتکارانه ای با آن قابل مقایسه نیست. در صورتی می توان اعدام را با باقی قتل ها برابر دانست که مجرم تاریخی را به قربانی اش اعلام کند تا در آن تاریخ وحشتناک ترین مرگ را برای او به ارمغان بیاورد و سپس تا اجرای آن، ماه ها قربانی را در سایه ی کرم خود منتظر باقی بگذارد! در پایان اثر، وی معتقد است که باید بلافاصله در این زمینه اقدامی صورت بگیرد و فرانسه به طور آزمایشی به مدت ده سال، کار مادام العمر را جایگزین قصاص کرده و به این شکل الگویی برای کشورهای دیگر باشد.
کامو بیان می دارد که در دنیایی که هیچکس از بی گناهی مطلق برخوردار نیست، هیچ مقام قضایی هم قادر به قضاوت کاملی برای چنین تصمیم گیری نخواهد بود. به همین دلیل او معتقد است که مجازات حداکثری مرگ باید بخاطر خطاهایی که ممکن است در حین محاکمه و تعیین جرم صورت گرفته باشد، به کار مادام العمر تبدیل شود. در نگاه کامو، کار مادام العمر حتی از مرگ هم سختگیرانه تر است اما حداقل امکان برگشت حکم در صورت بی گناهی وجود دارد و محکوم می تواند بین زندگی در این شرایط و خودکشی به انتخاب خود یکی را برگزیند.
کامو می گوید که اعدام، عمدی ترین و از پیش تعیین شده ترین قتل ممکن است و هیچ اقدام جنایتکارانه ای با آن قابل مقایسه نیست. در صورتی می توان اعدام را با باقی قتل ها برابر دانست که مجرم تاریخی را به قربانی اش اعلام کند تا در آن تاریخ وحشتناک ترین مرگ را برای او به ارمغان بیاورد و سپس تا اجرای آن، ماه ها قربانی را در سایه ی کرم خود منتظر باقی بگذارد! در پایان اثر، وی معتقد است که باید بلافاصله در این زمینه اقدامی صورت بگیرد و فرانسه به طور آزمایشی به مدت ده سال، کار مادام العمر را جایگزین قصاص کرده و به این شکل الگویی برای کشورهای دیگر باشد.
درباره نویسنده کتاب آلبر کامو
آلبر کامو، زاده ی ۷ نوامبر ۱۹۱۳ و درگذشته ی ۴ ژانویه ۱۹۶۰، نویسنده، فیلسوف و روزنامه نگار فرانسوی بود. او یکی از نویسندگان بزرگ قرن بیستم و خالق کتاب مشهور بیگانه است.پدرش «لوسین کامو» فرانسوی فقیری بود که در الجزیره برزگری می کرد و در آنجا با زن خدمتکاری که اهل اسپانیا بود ازدواج کرد و صاحب دو فرزند به نام های لوسین (هم نام پدر) و آلبر شد. کودکی کامو در یک زندگی فقیرانه ی طبقه ی کارگری سپری شد. او در تعطیلات تابستانی در برابر دریافت دستمزدی اندک در مغازه ها کار می کرد؛ سپس به آموختن انگلیسی پرداخت و با زبان اسپانیایی آشنا شد، ولی نتیجه ی کار مطلوب نبود. در سال ۱۹۳۰ و با دریافت دیپلم، نخستین گام را به سوی ترقی برداشت. سپس در دسامبر همان سال نخستین نشانه های ابتلاء به بیماری سل در او نمایان شد و به همین خاطر مجبور شد فوتبال را کنار بگذارد، هرچند که تا آخر عمر کوتاهش یک تماشاچی فوتبال باقی ماند.در سال ۱۹۳۵ لیسانس فلسفه را گرفت و در ماه مه سال ۱۹۳۶ پایان نامه ی خود را درباره نویسنده کتاب ی فلوطین ارائه داد.کامو در ۱۹۳۴ با «سیمون هیه»، دختری جوان، ثروتمند، زیبا و البته معتاد به مرفین ازدواج کرد و دو سال بعد در اثر خیانت هایی از هر دو طرف و با تحمل «تجربه ای دردناک» از هم جدا شدند. ازدواج دوم کامو در ۱۹۴۰ بود و او با فرانسین فور، که یک پیانیست و ریاضی دان بود، ازدواج کرد.در ۱۹ دسامبر ۱۹۴۱ کامو اعدام «گابریل پری» را شاهد بود که این واقعه به قول خودش موجب متبلور شدن حس شورش علیه آلمان ها در او شد. کامو در بعداز ظهر چهارم ژانویه ۱۹۶۰ و در سن ۴۷ سالگی بر اثر سانحه ی تصادف نزدیک سن، در شهر ویل بلویل درگذشت. در جیب کت او یک بلیط قطار استفاده نشده پیدا شد، او ابتدا قرار بود با قطار و به همراه همسر و فرزندانش به سفر برود ولی در آخرین لحظات پیشنهاد دوست ناشرش را برای همراهی پذیرفت تا با خودروی او سفر کند.
خلاصه هایی از کتاب تامل درباره گیوتین
در رمان «طاعون» (1947) نیز به تیرباران محکومی اشاره می شود و ژان تارو، همسایۀ دکتر ریو، نطقی علیه مجازات مرگ ایراد می کند و آن را با جنایت یکسان می داند. سرانجام در سن 44 سالگی، دوسال و نیم قبل از مرگش، کامو در کتاب «تأمل دربارۀ گیوتین» به گونه ای مستدل و قاطع نفرت خود را نسبت به مجازات مرگ بیان می کند. این اثر نخستین بار در سال 1957 و در مجلۀ «ل نوول روو فراسر» به چاپ رسید؛ اما در آن زمان بر خلاف انتظار باب هیچ بحثی را باز نمی کند.
به عقیدۀ کامو، جامعه و حکومت جلاد را به مقام موجودی مقدس ارتقاء داده اند. قاضی مجاز نیست در مورد مرگ و زندگی انسان تصمیم بگیرد، مگر آنکه خود کاملا پاک و از گناه مبری باشد، چیزی که البته ناممکن است. کامو می گوید: «چون معصومیت امر مطلقی نیست، پس قاضی هم فرد کامل و معصومی محسوب نمی شود».
این حس مسئولیت و گناه مشترک، تقریبا به شکلی مستقیم یا تلویحی، در همۀ آثار کامو به چشم می خورد و خواننده و پژوهشگر را به یکی از مفاهیم کلیدی اندیشۀ او، یعنی حس همبستگی رهنمون می سازد. غالبا گفته می شود که شخصیت های کامو درگیر نوعی دوراهی یا دوگانگی اند، دو حالت یا قطب مخالف که در عین تضادگویی در کنار هم وضعیت و سرنوشت بشر را در جهان امروز ترسیم می کنند: انزوا یا «جداافتادگی» و «همبستگی».
دیدگاهها
پاک‌کردن فیلترهاهیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.