کتاب انسان برای خویشتن

جدا کردن روانشناسی از اصول اخلاقی روشی نسبتا جدید است. اندیشمندان بزرگ اخلاق اومانیستی قدیم، که مبنای این کتاب بر نوشته های آنان استوار است، فیلسوف و روانشناس بودند؛ آنان معتقد بودند که درک طبع انسانی و فهم ارزش ها و هنجارهای زندگی بشر وابسته به یکدیگرند. از طرف دیگر، فروید و کتب وی که با طرد احکام ارزشی غیرمعقول سهم بسزایی در پیشرفت تفکر اخلاقی دارند درباره ارزش ها معتقد به نسبیت بودند، عقیده ای که اثر منفی هم در تکامل تئوری اخلاق و هم در پیشرفت روانشناسی دارد. روانکاو مشهور یونگ از این گرایش مستثنی است. او عقیده دارد که روانشناسی و درمان روانی، با مسائل اخلاقی و فلسفی انسان وابستگی ناگسستنی دارند. ولی ضمن اینکه این عقیده به خودی خود دارای اهمیت شایانی است، توجیه فلسفی بونگ فقط به واکنشی علیه فروید منجر شد، نه به روانشناسی فلسفی پس از وی.

انسان می تواند با نیروی عشق دیواری را که انسان ها را از هم جدا می کند، فرو ریزد.

روحیه ای از مباهات و خوش بینی در چند قرن گذشته سبب تمایز فرهنگ غرب شده است: مباهات بر خرد به منزله ی وسیله ای برای انسان در راه درک و تسلط بر طبیعت؛ خوش بینی در انجام و عملی شدن گرامی ترین امیدهای نوع بشر، نیل به بالاترین شادکامی برای بیشترین مردم.