کتاب استاد

یاسوناری کاواباتا، زاده ی 1899 و درگذشته ی 1972، نخستین ژاپنی برنده ی جایزه ی ادبیات نوبل است.او در کودکی (تا 9 سالگی) خویشاوندان خود از جمله مادر، پدر، مادربزرگ و تنها خواهرش را از دست داد؛ دلیل حس انزوا و درون مایه ی مرگ در اکثر آثارش را همین یتیمی زودهنگام دانسته اند.او در سال 1924 از دانشگاه امپراتوری توکیو در رشته ی ادبیات فارغ التحصیل شد. اولین اثر موفق او، «رقاصه ایزو» در سال 1925 به چاپ رسید. در سال 1945 یکی از بهترین آثارش، «آوای کوهستان» را نوشت و در سال 1968 موفق به دریافت جایزه ی نوبل شد. درباره نویسنده کتاب: ی خودکشی یوکیو میشیما دوست نزدیک خود گفت: «هرچه هم انسان از جهان بیگانه باشد خودکشی راه حل نیست. هر چه آدمی که خودکشی کرده در خور ستایش باشد باز هم بسیار دور تر از قدیسان جای دارد.»وی که سال ها از ضعف جسمانی شدید رنج می برد در 16 آوریل 1972 در شهر زوچی به وسیله ی گاز خودکشی کرد.