کتاب آکویناس و فلسفه ذهن

کتاب «آکویناس و فلسفۀ ذهن» نوشته آنتونی کنی بررسی مفصل روانشناسی فلسفی توماس آکویناس است که بر دیدگاه او در مورد ذهن، عقل و اراده انسان تمرکز دارد. کنی در این کتاب قصد دارد ایده‌های پیچیده آکویناس را برای خوانندگان مدرن قابل فهم کرده و شکاف بین فلسفه قرون وسطی و فلسفه معاصر را پر کند. کتاب با مقدمهای بر فلسفۀ آکویناس آغاز می‌شود. نویسنده نحوۀ ترکیب آکویناس میان دو فلسفه ارسطویی و الهیات مسیحی را، که شالوده اندیشه او را تشکیل می‌دهند، توضیح می‌دهد. تأکید دارد که اگرچه نوشته‌های آکویناس الهیاتی هستند، اما حاوی بینش‌های فلسفی مهمی هستند که فراتر از بافت مذهبی به حساب میآیند. بخش مهمی از کتاب به چارچوب متافیزیکی آکویناس اختصاص دارد که زیربنای فلسفه ذهن اوست. کنی دریافت آکویناس از جوهر، صورت و ماده و چگونگی ارتباط اینها با روح انسان را توضیح می‌دهد. از نظر آکویناس، روح، صورت بدن است که به آن حیات می‌بخشد و قوای عقلی و حسی را قادر می‌سازد. این دیدگاه هیلومورفیک (ماده-صورت) با ثنویت دکارتی، که ذهن و بدن را به طور مشخص‌تری از هم جدا می‌کند، در تضاد است. نویسنده سپس به شرح آرای آکویناس دربارۀ عقل پرداخته است. آکویناس از دو عقل فعال و غیرفعال سخن می‌گوید. عقل فعال مفاهیم کلی را از تجربیات حسی انتزاع می‌کند، در حالی که عقل منفعل این مفاهیم را دریافت و درک می‌کند. کنی بحث می‌کند که چگونه دیدگاه‌های آکویناس در مورد عقل، گزارش‌های صرفا ماتریالیستی و دوگانه‌ای ذهن را رد می‌کند. بعد از عقل، بحث بعدی کتاب به ادراک و تخیل اختصاص یافته است. کنی توضیح می‌دهد که برای آکویناس، ادراک متضمن تعامل بین دنیای بیرون و قوای حسی است که بخشی از روح هستند. تخیل یا حس درونی به انسان اجازه می‌دهد تا تصاویر و ایدههایی را بر اساس ورودی‌های حسی شکل دهد. این قوه شکاف بین ادراک حسی و درک عقلانی را پر می کند. پس از بحث از اراده و آزادی انسان، کتاب با بررسی رابطۀ روح و بدن در نظر آکویناس پایان می‌یابد.