پسرعمو پون

تحریرهایی موجز از کتاب پسرعمو پون

A pessimistic but never despairing consideration of human nature.

تأملی بدبینانه اما همیشه با کورسویی از امید بر سرشت انسان.

Penguin

Among of the last and greatest of Balzac’s novels concerning French urban society.

در زمره ی آخرین و برترین رمان های بالزاک در رابطه با جامعه ی شهری.

Goodreads

One of the greatest of Balzac’s novels.

یکی از بزرگترین رمان های بالزاک.

Amazon

خلاصه های کوتاه از کتاب پسرعمو پون

حدود ساعت سه بعد از ظهر، در ماه اکتبر، سال 1844، مردی با حدود شصت سال سن، که بسیار مسن تر از سنش به نظر می رسید، مانند جانوری که در پی شکار زمین را بو می کشد، با سری فروافکنده، طول بولوار دزایتالین را می پیمود، لب هایش حالت مکارانه ای داشتند، مانند یک تاجر که هم اکنون از نتیجه ی یک کار عالی فارغ شده، یا مانند پسری از خودراضی در حالی که از اتاق پذیرایی خانمی بیرون می آید.

فقط در پاریس است که می توان بزرگ ترین تجلی حالت های نمایان از رضایت شخصی را در وجود مردی دید.

پاریسی ها، که بر همه ی صحنه های ممکن دلزده و بی تفاوت باقی می مانند، چیزی عجیب لازم دارند که آن کنجکاوی سریع و شگفت را در آن ها پدید آورد.