پادشاه

دونالد بارتلمی در رمان پادشاه، که بازگویی افسانه آرتور است، شوالیه های سلحشور میزگرد را به اوج بی رحمی های جنگ جهانی دوم می آورد. آرتور شاه انگلستان است و وینستون چرچیل نخست وزیر او. دانکرک سقوط کرده است، اروپا در آستانه ی از هم پاشیدن است، ازرا پاوند و لرد هوهو امواج رادیویی را مسموم می کنند، موردرد به آلمان نازی گریخته است و شاه آرتور و شوالیه های ستایش آمیز، در کنار سایر قوای متفقین، سخت مشغول نبرد با نازی ها هستند. «جام مقدس» در این روایت به صورت بمب اتم ظاهر می شود «ابرسلاحی که با آن می توانیم دشمن را گوشمالی دهیم و چوب لای چرخش بگذاریم» و شوالیه ها باید تصمیم بگیرند که یا از شیوه ی دلاورانه ی خود پیروی کنند یا نوعی شقاوت مدرن را برگزینند. نویسنده با به کارگیری زیرکانه و خنده اور زمان پریشی نشان می دهد که جنگ در نمایش شقاوت و پوچی انسانی نقشی کلیدی دارد. اما آرتور در تصمیم به روی گرداندن از قدرت جام، بی میلی خود را به پیش رفتن در این راه اعلام می کند: «این شیوه ی جنگیدن ما نیست. جوهر حرفه ی ما رفتار درست است و این جام مقدس دروغین سلاح شوالیه ها نیست.»