وای بر مغلوب

تحریرهایی موجز از کتاب وای بر مغلوب

براتون بگم که… خب دیگه… من یه آدم عجیب و غریبی هستم. هیچوقت از خودم سردر نمی آرم، یه دفه بی خودی متوجه شدم که بیست و هشت سالمه، البته این اشکالی نداره، آدم نباید غصه این چیزا رو بخوره، آدم باید خودش باشه، مثلا من که سرم همیشه تو لاک خودمه، کاری به کار دنیا و مردم دنیا ندارم، خوش ندارم با همه نشست و برخاست بکنم. آدمای راحت و خوب را دوست دارم، آدمای ناراحت و بد را دوست ندارم. از طبقه گدا گشنه بدم می آد، همه شون پر مدعان، مثل این که از همه چیز دنیا سردرمیارن، همه شون حسود و خودخورن، خیالاتی ان. اما آدمای مرفه، جالب ترن. خیالشون راحته، غصه هیچ چیز و نمی خورن. ادب سرشون میشه…

خلاصه های کوتاه از کتاب وای بر مغلوب