هاگیر واگیر

نمایشنامه‌ی «هاگیر واگیر» اثری بر پایه‌ی ضربی‌خوانی ایرانی است که در فضای طنز اشاره بر بخشی از تاریخ ایران در زمانه‌ی سلطنت قاجار دارد. نویسنده‌ی این اثر «سهیل ملکی» که خود بازیگری و نمایشنامه‌نویسی را به‌طورجدی دنبال می‌کند در هنر نقاشی نیز دستی بر آتش دارد. نقاشی قهوه‌خانه‌ای سبکی است که این هنرمند در خلق آثار تصویری از آن بهره می‌گیرد و نشان دهنده‌ی علاقه و تبحر این نویسنده بر چنین فضایی است.
نمایشنامه‌ی «هاگیر واگیر» که سومین اثر نمایشی ملکی است به گفته‌ی خود نویسنده نگاهی آزاد بر موسیقی ضربی‌خوانی است که با عنوان روحوضی هم خوانده می‌شود. در این اثر در پس یک روایت طنز و گاها تاریخی، ترانه‌ها و ضرب‌المثل‌های متداول در آن زمان مورداستفاده قرار می‌گیرد که نشان از مطالعه عمیق و بررسی گسترده‌ی نویسنده دارد.
داستان این نمایشنامه روایتی از زندگی خانوادگی دو برادر است که همراه همسران و مادر و برادر یکی از همسران در یک خانه زندگی می‌کنند. ماجرا از وقتی شروع می‌شود که یکی از برادران بنا بر یک ادعای اشتباه و سوءتفاهمی ویرانگر به بیمار کردن پادشاه ایران یعنی ناصرالدین‌شاه متهم می‌شود. شاه و دربار قصد نابودی او را می‌کنند و همین امر باعث تقلای بیشتر دو برادر برای فرار از مهلکه و به‌تبع آن پیچیده‌شدن ماجرا و کمیک شدن داستان می‌شود.
زمانه‌ی روایت این اثر دقیقا یک هفته پیش از مرگ ناصرالدین‌شاه است و مخاطب احساس شناخت و درک بهتری از داستان و وقایع آن پیدا می‌کند. استفاده از اصطلاحات و عبارات خاص، طرز پوشش مخصوص و فضاسازی قوی که در این اثر به‌خوبی اتفاق افتاده است از ویژگی‌های مهم این اثر نمایشی به شمار می‌روند. استفاده از طنز و ضربی‌خوانی در روایتی که یکی از ابعادش ناصرالدین‌شاه قاجار است، ترکیب جالب نمایشی را ایجاد می‌کند چرا که از بین پادشاهان دوره قاجار ناصرالدین‌شاه خود حواشی عجیب و گاها طنزآمیزی در زندگی‌اش داشته است. انتخاب هوشمندانه‌ی نویسنده باعث جذابیت دوچندان این اثر نمایشی شده است.