ساعت

«ساعت» نمایش‌نامه‌ای در سه پرده‌ای از امانوئل روبلس، نویسنده و نمایشنامه نویس فرانسوی-الجزایری است. او که متولد اوران است در جوانی از دریانوردی صرف‌نظر کرد و با یک بورس دانشجویی در دانشسرای عالی الجزایر به تحصیل پرداخت و در نیروی هوایی ایتالیا خبرنگاری کرد. روبلس یک مدیترانه‌ای بود که با فرهنگ‌های فرانسوی، اسپانیایی و مغربی آشنایی کامل داشت؛ گردشگری بزرگ و همچنین انسان‌گرایی دل‌سوز که آثارش خشونتی باستانی را به تصویر می‌کشند، خشونتی که انسان‌ها را رودرروی هم قرار می‌دهد. . شخصیت‌های آثار او مانند شخصیت‌های آندره مالرو و همینگوی دسته‌ای یاغی و انتقام‌جو هستند که با جملاتی ساده وصف می‌شوند. جملاتی که بحث‌های تئوریک خلاف قانون را در پی‌دارند. مسئله خشونت در تئاتر روبلس به مراتب شدیدتر هم هست؛ اتمسفر آثار او ظلم جلادها را ظالمانه‌تر و فریاد قربانیان را جان‌خراش‌تر نشان می‌دهد و دیالوگ‌ها در کششی ساده و بدون طمطراق و بدون هرگونه پیچیدگی و بسیار تحسین‌برانگیزند. او تاکنون در دنیای ادبیات جوایز متعددی از جمله جایزه گنکور ۱۹۷۲ را برای مجموعه داستان «سایه و ساحل» به دست آورده است. ساعت نمایشنامه‌ای است درباره شهری مدیترانه‌ای در اوایل قرن بیستم که شخصی به اسم آلفیری در یک محله بزرگ آن زندگی می‌کند. او مجله و تمام مستاجرهای آن را تحت تملک خود دارد و تمام انسان‌های اطرافش را استثمار می‌کند. او تعداد زیادی زورگیر دارد که مردم به شدت از آنها می‌ترسند که میادا مال اموال آنها را ببرند. این روال ادامه دارد تا زمانی که مستاجران علیه او به پامی‌خیزند… آنچه این اثر را متمایز کرده است نه فقط ویژگی ساختاری آن، که نوع نگاه روبلس به محیط و روح نهفته در آن است، به گونه‌ای که تمام ویژگی‌های صوری و ساختاری متن تحت‌الشعاع ابعاد فکری و ایده‌های اثر قرارمی‌گیرد.