زن سی ساله

تحریرهایی موجز از کتاب زن سی ساله

در اعماق روح خویش حرارت و شور و هیجان فطری جوانان را که طبیعت سخاوتمندانه آنها را آفریده است، پس می زد. کار می کرد تا خود را حسابگر خونسردی نشان دهد تا ذخار روحی و اخلاقیش را که تصادف به او بخشیده بود، نظم و ترتیب دهد و دلپسند جلوه گر سازد و به ظاهرسازی های فریبنده بیاراید، سعی و کوششی بود واقعی در راه جاه طلبی، نقش غمگینی را به عهده گرفته بود تا به هدف خویش که امروزه ما آن را وضع خوب می نامیم، برسد.

آخرین نگاه را به سالنی که در آن می رقصیدند، انداخت.پیش از اینکه مجلس رقص را ترک کند، بی شک می خواست تصویر آن را در ذهن خود نگه دارد، چون تماشاچی ای بود که وقتی از لژ اپرا بیرون می آید به آخرین صحنه می نگرد. همچنین به واسطه هوی و هوسی که درک آن آسان است، آقای واندونس این صحنه کاملا فرانسوی، درخشندگی چهره های خندان این جشن پاریسی را بررسی می کرد و در عالم خیال آن را با قیافه های تازه، صحنه های گیرا و فریبنده ای که در ناپل در انتظارش بود، مقایسه می کرد، جایی که قصد کرده بود پیش از اینکه به محل ماموریتش برود، چند روزی در آن به سر برد.

به نظر می آمد فرانسه بی ثبات و تغییر را که به آسانی شناخته می گردد با مملکتی که عادات و آداب و مناظرش بر او مجهول بودند و تنها آن را از راه شایعات ضد و نقیض، یا از طریق کتاب ها که اغلب نادرست است، شناخته بود، مقایسه می کند.

خیالاتی کاملا شاعرانه که امروز بسیار پیش پا افتاده است، از مغزش گذشتند و شاید هم بی اراده، به آرزوهای دلش جواب گفتند، این آرزوها بیشتر مشکل پسند بودند تا حساس، و دست نخورده بودند تا پژمرده و افسرده.

با خویش می گفت:«اینها، زیبا و متمول و مشخص ترین زنان پاریس اند، در اینجا سرشناسان روز، وکلای زبردست، اشراف و ادبای مشهور جمع اند، اما در آنجا، هنرمندان و مردان توانا و با این وجود، در اینجا، تنها راز و نیازهای بی اهمیت، عشق های زودگذر، لبخندهایی که هیچ چیز زا بیان نمی کند.

خلاصه های کوتاه از کتاب زن سی ساله