بورژوای اشراف منش

مولیر در بزرگ ترین آثارش به نقد و تحلیل بی رحمانه خلق و خوی آدمی، کاویدن ریشه حماقت های بشری و تحلیل پندارهای نادرست انسان می پردازد. هیچ کس مانند او مبنای “کمیک” اش را تا این اندازه دقیق بر ناآگاهی، حسادت، توهم، ریا، دروغ، گیجی و کوری شخصیت انسان در معنای عامش استوار نکرده و ضمنا در مقابل هیچ درام نویسی چون او در دوره و آثارش تا این حد از لذت زندگی احترام به آزادی، ارزش دوستی و ستایش صداقت سخن نگفته است.