بلک برد

«بلک برد»، نمایشنامه‌ای نوشته دیوید هروئر، نمایشنامه‌نویس اسکاتلندی است که براساس ماجرایی واقعی نوشته‌شده و در سال 2007، برندۀ جایزه بهترین نمایشنامۀ لارنس اولیویه شده است. هروئر «بلک برد» را از جنایات مجرم جنسی توبی استودباکر الهام گرفته و نوشته است. این نمایشنامه درباره زن جوانی است که در 12 سالگی مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته و پانزده سال بعد یعنی زمانی که 27 سال سن دارد، مرد میانسال متجاوز را ملاقات می‌کند.
«بلک برد» دو شخصیت به نام‌های یونا و ری دارد که ری بروکس مرد ۵۵ ساله‌ای است که در محل کارش از دیدن زنی جوان به نام یونا اسپنسر ۲۷ ساله شوکه می‌شود. او پانزده سال قبل، به جرم تجاوز به یونا به سه سال زندان محکوم شد و پس از آزادی از زندان با مشخصات تازه در شهری دیگر زندگی تازه‌ای را شروع کرد اما یونا به‌طور اتفاقی از روی عکسی منتشر شده، ری را می‌شناسد و او را ردیابی می‌کند. نمایشنامه «بلک برد» به درگیری و احساسات متضاد میان این دو در مقابل هم می‌پردازد.
ری وقتی چهل ساله بود‌ با یونا فرار می‌کند و در هتلی مخفی می‌شود و به مدت سه ماه، یونا را مورد سوءاستفاده جنسی قرار می‌دهد. اما پس از این مدت او یونا را رها می‌کند. زوجی یونا را می‌بینند و او را پیش پلیس می‌برند و براساس مشخصاتی که یونا می‌دهد، ری دستگیر می‌شود و سه سال به زندان می‌رود. ری پس از آزادی با مشخصات تازه زندگی جدیدی آغاز می‌کند اما با اینحال، 15 سال پس از ماجرای تجاوز، یونا ری را پیدا می‌کند و به محل کار او می‌رود. در اتاق استراحت، ری و یونا درگیری طولانی و دشواری را با هم طی می‌کنند و یونا در این میان احساسات متضادی میان سرخوردگی از سوءاستفاده جنسی و علاقه به ری را از سر می‌گذراند و به همین دلیل بین خشم، کنجکاوی و سردرگمی دست‌و‌پا می‌زند. اما ری در این مدت تلاش کرده احساسات خود نسبت به یونا را فراموش کند.
نمایشنامه «بلک برد» در واقع گفت‌و‌گوی طولانی بین ری و یونا بر سر مسئله دوست داشتن، تجاوز، خشم و دیگر احساسات است.