ادبیات داستانی
راوی رمان میهن فروش که در خیابان دیکنز در حاشیه ی جنوبی لس آنجلس به دنیا آمده، سرنوشت خود را مانند سایر افراد طبقه ی اجتماعی متوسط و پایین کالیفرنیا می داند: «من در همان اتاقی که بزرگ شدم، خواهم مرد.» پدر راوی که مردی مجرد و جامعه شناسی جنجال برانگیز بود، از او در زمان کودکی به عنوان سوژه ی مطالعات روانشناختی مربوط به نژاد استفاده می کرده است. او اعتقاد داشت که کارهای پیشگامانه ی پدرش به نتیجه ی مطلوبی خواهد رسید و همه ی مشکلات اقتصادی خانواده اش را برطرف خواهد کرد؛ اما با مرگ پدر در حادثه ی تیراندازی پلیس، او درمی یابد که هیچ وقت نتیجه ای در کار نبوده است. تنها چیزی که اکنون باقی مانده، صورت حساب مخارج یک مراسم تدفین است.
با گذشت زمان، راوی به کمک معروف ترین ساکن خیابان دیکنز، به هولناک ترین و شوکه کننده ترین عمل ممکن دست می زند: برپایی دوباره ی صنعت برده داری و جداسازی و تفکیک تنها دبیرستان محله؛ اقداماتی که پای او را به دیوان عالی کشور باز می کنند.
با گذشت زمان، راوی به کمک معروف ترین ساکن خیابان دیکنز، به هولناک ترین و شوکه کننده ترین عمل ممکن دست می زند: برپایی دوباره ی صنعت برده داری و جداسازی و تفکیک تنها دبیرستان محله؛ اقداماتی که پای او را به دیوان عالی کشور باز می کنند.
تحریرهایی موجز از کتاب آدم فروش
Giddy, scathing and dazzling.
متلاطم، گزنده و خیره کننده.
Wall Street Journal
The first truly great satirical novel of the century.
اولین رمان طنز واقعا ممتاز قرن.
NPR
A daring, razor-sharp novel.
رمانی بی باکانه و بسیار برنده.
Kirkus Reviews
خلاصه های کوتاه از کتاب آدم فروش
اگرچه من یک کشاورز سیاه پوست عزادار و نسبتا فقیر بودم که در ایستگاه پلیسی نشسته بودم که فقط از پولدارهای سفیدپوست و ستاره های جهانی سینما حمایت می کرد، نه از رنگین پوست هایی مثل من؛ اما حتی قطره ای اشک نریختم. فکر می کردم که مرگ او یک حقه بود؛ یک حقه ی دیگر در ادامه ی برنامه های پیچیده ای که او برای تربیت من داشت، برای اینکه یاد بگیرم سیاه پوست ها چه محدودیت هایی دارند، برای اینکه به من الهام ببخشد که خودم دست به کار شوم.
مشکل تاریخ همین است، ما دوست داریم فکر کنیم که تاریخ یک کتاب است. کتابی که می توانیم صفحاتش را ورق بزنیم و از آن بگذریم. اما تاریخ کاغذی نیست که رویش چیزی چاپ شده باشد. تاریخ حافظه است و حافظه زمان است و احساسات و ترانه ها. تاریخ همان چیزهایی است که در ذهن شما می مانند.
سه قانون اساسی فیزیک محله های یهودی نشین این ها هستند: کاکاسیاه های وحشی جلو چشمت همیشه همین طور می مانند؛ خورشید هر جای آسمان هم که باشد، آن ها همیشه از اصطلاحات مزخرفی برای گفتن زمان استفاده می کنند، مثل نیم ساعت بعد از باسن یک میمون و یک ربع مانده به بیضه هایش؛ و قانون سوم این است که هر وقت عشقت را با گلوله کشته باشند، تو که در نیمه ی سال سوم کالجت هستی، ناچار در یک تعطیلات زمستانی به خانه برمی گردی، اسبت را برای یک سواری عصرگاهی کوچک بیرون می بری و با پدرت به میعادگاهی برای ملاقات با روشنفکران دام دام دونات -یا همان اتاق فکر محلی- می روی.
دیدگاهها
پاک‌کردن فیلترهاهیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.